Notie 26 Liefde (3) Tijdloze kwaliteit

De vierde dimensie is voor mij het raadsel van de liefde. Het is en blijft erg ingewikkeld. Mij helpt het enorm om de liefde de vierde dimensie te noemen. Het zit in de ruimte van de ziel. De ruimte waar geest en lichaam aan het tieren en toeren zijn. Het laat een residu achter op de ziel die naar voren kijkt. Hoewel bij mij de laatste tijd zich de gedachte ontwikkelt dat het ook naar achteren kan wijzen.

Het centrale beeld

De vierde dimensie is dus het gebied waar de ontwikkeling van de liefde, niet het liefdesleven, maar de liefde als relatie tussen mensen, in beeld wordt gebracht. Dat is een proces. De liefde ontwikkelt zich. Hoewel hier nog het nodige aan toe te voegen is, is dit wel het centrale beeld. En het interessante aan dat beeld is dat je gelukkig kan zijn juist omdat je het gewone polaire loslaat en voorbijgaat.

IJl gebied

Soms wordt je opgetild naar de werkelijke abstractie van liefde. Je kunt een vergelijking maken met het kerkelijk beeld van de verhouding tot de Heer, tot God. Maar ook in het katholieke beeld van Maria. Onbevlekt ontvangen. Dat beeld is het banale voorbij, het is er een ijl gebied waar men zich intens gelukkig voelt. Daar kan je in zijn omdat je niet polair bent. Dat noem ik vierde dimensie. Vaak wordt de tijd als vierde dimensie genoemd. Naar mijn overtuiging is dat niet aan de orde. Omdat de ziel tijdloos is, is het een tijdloze kwaliteit.