Notie 18: De waarde van verdriet 6

Hechting van kinderen vraagt een goede bodem. Als je kijkt naar kinderen die in instituten wonen, dan zie je dat ze moeten leven  met relatief afstandelijke mensen. Medewerkers die drie keer per 24  uur een dienst draaien. En daar moet dan de hechting uit ontstaan. Dat lukt gewoon niet. Als ze in die context moeten praten over hun problemen, ontstaat er geen nieuwe waarde.

Wat wel waarde genereert is een sociale veilige relatie waarin kinderen weer onderdeel worden van gezin. Een leefvorm van waaruit wordt geprobeerd die hechting te ondersteunen. In zo’n context kan het kind weer vertrouwen krijgen in zichzelf. Zo kan het vriendschapsgevoel van het kind naar zichzelf en naar zijn omgeving zich ontwikkelen.

Intrigerend fenomeen

In die nieuwe context zie je dat hele kleine dingen het gedrag een geweldige positieve impuls kunnen geven. Het kind krijgt zelfvertrouwen, gaat dingen doen, neemt initiatieven. Pas dan nemen de beperkingen waardoor het verdriet, en daarmee ook de vertraging, is ontstaan, af. Dat is een zeer intrigerend fenomeen. Het komt overigens nooit weer helemaal goed. Achteraf kun je een goede hechting nooit meer volledig realiseren. Je kunt wel tot nieuwe en betere proporties aanbrengen.  Zodanig dat het zelfvertrouwen weer een plek kan krijgen.