Liefde

Notie 26 Liefde (3) Tijdloze kwaliteit

De vierde dimensie is voor mij het raadsel van de liefde. Het is en blijft erg ingewikkeld. Mij helpt het enorm om de liefde de vierde dimensie te noemen. Het zit in de ruimte van de ziel. De ruimte waar geest en lichaam aan het tieren en toeren zijn. Het laat een residu achter op de ziel die naar voren kijkt. Hoewel bij mij de laatste tijd zich de gedachte ontwikkelt dat het ook naar achteren kan wijzen.

Het centrale beeld

De vierde dimensie is dus het gebied waar de ontwikkeling van de liefde, niet het liefdesleven, maar de liefde als relatie tussen mensen, in beeld wordt gebracht. Dat is een proces. De liefde ontwikkelt zich. Hoewel hier nog het nodige aan toe te voegen is, is dit wel het centrale beeld. En het interessante aan dat beeld is dat je gelukkig kan zijn juist omdat je het gewone polaire loslaat en voorbijgaat.

IJl gebied

Soms wordt je opgetild naar de werkelijke abstractie van liefde. Je kunt een vergelijking maken met het kerkelijk beeld van de verhouding tot de Heer, tot God. Maar ook in het katholieke beeld van Maria. Onbevlekt ontvangen. Dat beeld is het banale voorbij, het is er een ijl gebied waar men zich intens gelukkig voelt. Daar kan je in zijn omdat je niet polair bent. Dat noem ik vierde dimensie. Vaak wordt de tijd als vierde dimensie genoemd. Naar mijn overtuiging is dat niet aan de orde. Omdat de ziel tijdloos is, is het een tijdloze kwaliteit.

Notie 24 Liefde (1) Polariteit

Het is intrigerend dat we bij het definiëren van de materiële wereld vaak gebruik maken van polariteit. Van polaire begrippen als goed en slecht, goed en fout. We ontlenen dat aan de wereld zelf. Er zit bijvoorbeeld ook polariteit in de natuur. Leven en dood. Het ook nuttig en interessant om de uiterste waarden te benoemen. Zo zet je de discussie op scherp. Het bevordert het debat.

Uitkomen in het midden?

Het is opvallend dat naarmate je dieper graaft, en dichter bij de werkelijkheid van polaire waarden terechtkomt, de polariteit juist afneemt. De polariteit lijkt te worden uitgesloten. Niet in de bewuste zin van we gaan het ‘eruit halen’, maar meer in de zin van verfijning. De polariteit lost als het ware op. En daarbij is het bovendien de vraag of je langs die weg precies in het midden komt. Het hangt er van af vanuit welke dimensie je wilt kijken. En of dat midden wel of niet is te bepalen.

Harmonie in verhouding

Voor mij past polariteit en het oplossen daarvan, ook in het beeld van de ziel in een ruimte waar ook lichaam en geest zich toe verhouden. Zij verhouden zich tot die ruimte, tot de ziel en tot elkaar. In die polariteit zit iets harmonisch. Dat betekent overigens niet dat alles zich naar het midden van de ruimte beweegt. Het is niet tweedimensionaal.

De vierde dimensie

Kortom: polariteit helpt ons om goed en helder te communiceren over de materiële wereld, maar in het gevoelsgebied werkt dat zo niet. Waar in de materiele wereld de polariteit het tweedimensionale beeld oproept, creëert het in het gevoelsgebied iets anders. Het creëert een nieuwe dimensie. Dat is voor mij de vierde dimensie. En het is deze vierde dimensie die zeer interessant is bij de benadering van vraagstukken rond het ontmoeten van mensen. Je kunt die vierde dimensie namelijk ook liefde noemen.

Lees meer over Liefde

Notie 25 Liefde (2) Ontmoeten

De vierde dimensie ontstaat uit de polariteit in de gevoelswereld en is een uiterst interessant gebied bij vraagstukken rond ontmoeten. Ontmoeten is per definitie communicatie, emotie, maar ook ervaring. En als je samen wilt leven, dan heb je een ontmoetingsplek nodig. De ruimte waarin je elkaar ontmoet. Het is en kan niet anders.

Als ik en jij wij worden

Het feit dat een mens kan voelen en ervaren is natuurlijk leuk en aardig. Maar het krijgt pas zin als het zich betrekt op een ander mens. Dan moet het polaire gevoelsgebied, de verhouding tussen ziel en geest en lichaam, een nieuwe plek zoeken. Door een midden te zoeken dat niet het midden is, maar de vierde dimensie. Want het persoonlijke krijgt pas waarde op het moment dat je het samen doet. Of zoals Erich zegt: het ik en het jij is pas werkelijk ik en jij als het wij wordt. In de vierde dimensie uit zich dus het gezamenlijke. Hier uit zich de verhouding tot elkaar. Dat kun je ook liefde noemen

Notie 27 Liefde (4) puzzel

Wat is liefde? Vroeger dacht ik, binnen het bekende romantische beeld, dat liefde inderdaad een begrip was. Van dat idee raak ik rigoureus verwijderd. Ik kom erachter dat liefde geen begrip is. Sterker, dat het als uitdrukking van de verhouding tussen mensen eigenlijk een platitude is. Een platgetreden pad, waarmee wij denken dat te begrijpen wat wij doen. Het is op zich al een hele kunst om te begrijpen wat je zelf doet. Laat staan te begrijpen wat je in een relatie met een ander doet. Dan word het helemaal ingewikkeld.

Verwarrend

Als ik kijk naar het beeld dat ik vroeger van de liefde had, dan maakt dat verdrietig. Maar als ik kijk naar het beeld van vandaag de dag, dan wordt ik er wel opgewekt van. En dat spanningsveld tussen die twee beelden, dat is verwarrend. Dus er zit een soort verwachting in. Van vroeger uit. Liefde, dat ziet er zo en zo uit. En of die verwachting nou gevormd is door mijn ouders of door mijn omgeving dat weet ik niet, wat ik wel weet is dat het beeld verandert.

Geen streep door de liefde

Waar komt dat veranderde beeld van liefde vandaan? Komt dat omdat ik teleurgesteld ben? Of omdat ik mij iets van voor heb gesteld dat niet realistisch is? Is het een soort waan? Ik kom daar nog niet helemaal achter. Maar ik kom wel tot iets anders. En dat is, dat het beeld van wat liefde is, niet verdwijnt. Het is dus absoluut niet zo dat je chagrijnig een streep zet: liefde bestaat niet. Punt. De wereld is tweedimensionaal. En de conclusie is het bestaat niet. Klaar, einde verhaal. Nee, dat is niet zo.

Geen vlucht maar hier en nu

Mijn gedachten over liefde zijn dus veranderd. Het is een soort transitie in beeldvorming. Ik heb altijd bezwaar gehad tegen het christelijke beeld waarmee ik ben opgegroeid. Tegen de grote verantwoordelijkheid die wij hebben voor ons geestelijk welzijn. Omdat het een soort vlucht is. Een vlucht in de genade van God. In iets dat niet van deze wereld is. De puzzel is, om liefde zo te herdefiniëren dat je het in het hier en nu en relatie met jezelf ervaart. Dus niet voor jezelf tot God, maar tot jezelf en in het hier en nu.

Notie 28 Liefde (5) Voor- of achteruit

Wat intrigerend is, is dat liefde voor je kinderen iets anders is dan liefde voor een gekozen mens. Man of vrouw. In je kinderen zit veel minder keuze en veel meer waarde-gedrevenheid dan in een keuze is voor een partner of een vriendschap. Daar zit een soort verantwoordelijkheid in. Daar lijk je geen keuze in te hebben. Wat ik bestrijd overigens. Maar dat woordje liefde krijgt in relatie tot je kinderen een andere kleur dan in de liefde voor je partner. Dus in de vrije ruimte is liefde van een andere kwaliteit.

Aflossen van schuld

Aan de idee dat liefde verschillende vormen kan aannemen. voeg ik nog een notie toe. Dat is de notie dat ik vrij definitief de overtuiging had dat liefde naar voren keek. Totdat ik een zinnetje tegenkwam dat zei dat liefde het aflossen van een schuld is.
Ik was blij met die zin. Ik had het nooit zelf bedacht. Ik heb altijd gedacht dat liefde naar voren gaat. Maar dit is dus liefde die naar achter gaat. Er wordt een schuld afgelost. Iets uit een verleden. En of het waar is of niet doet even niet ter zake.

Notie 29 Liefde (6) Vriendschap en verlangen

 

Vriendschap maakt deel uit van de vierde dimensie. Het zit op de grens van liefde en de polariteit. Vriendschap is de traditionele polariteit, het fysieke bestaan met zijn tegengestelde kwaliteiten en beelden, eigenlijk wel voorbij. In de structuur zoals ik die zie, zit vriendschap in de vierde dimensie.

Verlangen naar de zee

Vriendschap raakt het verlangen in de vierde dimensie. Het is een bron met bijzondere eigenschappen. In essentie komt het er op neer dat je vorm en inhoud wil geven aan dat verlangen. Het is als volgt: ‘Als je wil dat mensen een boot bouwen, geef ze dan geen hout, maar doe ze verlangen naar de zee’. Het verlangen is de kracht van waaruit mensen een boot bouwen. Dat is het verlangen in de vierde dimensie en het is een nagenoeg oneindige bron, de zuivere motivatie. Het echte verlangen zit zelden of nooit in de derde dimensie; in het hout. Dat is hebberigheid of egoïsme.

Het motief

Het verlangen zit als een poort tussen de derde en vierde dimensie in. Een poort, die je in staat stelt om iets te zijn of iets te doen. Het geeft de kracht, het motief om te leven. Het heeft te maken met de uniciteit van iedere ziel. Het verlangen geeft de doorkijk, op die uniciteit en op wat je te doen hebt in dit leven.

Die doorkijk, die poort kan open en dicht. Naarmate je jezelf meer bewust bent, krijg je meer zicht op die vraag. Waarbij je je moet beseffen dat uniciteit zich altijd verhoudt tot de ander. Dat er in vriendschap een balans is met de ander of anderen.

Altijd op een kier

Het verlangen en de poort kunnen overigens nooit helemaal dicht of afgesloten worden. Hoewel veel mensen dat krampachtig proberen, want het geeft naast kracht ook veel dilemma’s en strijd. Maar helemaal dicht, helemaal afgesloten van het verlangen in de vierde dimensie, dat kan bij niemand.

Categorieën

Reacties

    Zaken van belang

    Zaken van belang is mijn persoonlijk mediaplatform. Hier publiceer ik mijn Noties. Gedachten en ideeën over zaken die ik, de naam zegt het al, van belang vind. En dat zijn er nogal wat. Van pedagogiek en antroposofie tot politiek. En van innovatie tot ‘het nieuwe werken’. Wilt u reageren op een van de Noties, dan kan dat natuurlijk.

    Leo Stronks.